Month: October 2017

Veel denkers en wetenschappers proberen te voorspellen hoe de wereld er in 2100 of 2200 uit zal zien. Dat is pure tijdverspilling. Een béétje voorspelling moet rekening houden met het vermogen om de menselijke geest om te bouwen tot iets anders, en dat is onmogelijk. Er zijn veel wijze antwoorden op de vraag wat mensen met hersenen als de onze met biotechnologie gaan doen, maar er zijn geen goede antwoorden op de vraag wat wezens kantoorruimte huren amsterdam met een ander soort hersenen met biotechnologie zouden doen. Het enige wat ervan te zeggen valt is dat mensen die op ons lijken waarschijnlijk biotechnologie zullen gebruiken om hun eigen geest te transformeren en dat we met ons huidige verstand onmogelijk kunnen overzien wat er dan gebeurt. De details zijn dus onduidelijk, maar we kunnen toch wel iets zeggen over de kant die het met de geschiedenis opgaat. In de eenentwintigste eeuw zal het derde grote project van de mensheid eruit bestaan dat we goddelijke scheppende en vernietigende vermogens zullen verwerven en dat Homo sapiens geüpgraded zal worden naar Homo deus. Dit derde project zal de eerste twee projecten uiteraard in zich opnemen en erdoor voortgestuwd worden. De reden dat we ons kantoorruimte huren nijmegen lichaam en onze geest willen omvormen is vooral dat we onszelf willen vrijwaren van ouderdom, dood en ellende, maar als we dat eenmaal kunnen, wie weet wat we dan verder nog doen met die vermogens? We kunnen de nieuwe menselijke agenda dus evengoed zien als een agenda met eigenlijk maar één project (met vele zijtakken), namelijk het bereiken van een goddelijke status. Dat mag misschien onwetenschappelijk of ronduit excentriek klinken, maar dat komt dan doordat mensen de betekenis van het woord ‘goddelijk’ vaak verkeerd begrijpen. Goddelijkheid is geen vage metafysische eigenschap en staat ook niet gelijk aan almacht. Bij het upgraden van mensen tot goden moeten we bij goddelijkheid eerder denken aan Griekse goden of hindoeïstische deva’s en niet aan de almachtige Bijbelse hemelvader. Onze afstammelingen zouden nog steeds zo hun zwakheden, eigenaardigheden en beperkingen hebben, net als Zeus en Indra die hadden. Maar ze zouden op een veel ambitieuzere schaal dan wij kunnen liefhebben, haten, creëren en vernietigen.

Waar zal de mensheid nog meer naar streven? Zullen we tevreden zijn met wat we bereikt hebben, zullen we honger, ziekte en oorlog op een afstand houden en het ecologische evenwicht bewaren? Dat zou wel de verstandigste weg zijn, maar het is niet erg waarschijnlijk dat de mensheid die zal volgen. Mensen zijn zelden tevreden met wat ze al hebben. De meest gebruikelijke reactie van een menselijk wezen dat iets heeft bereikt is niet tevredenheid, maar het verlangen naar meer. Mensen kijken altijd uit naar iets beters, iets groters, iets lekkerders. Als de mensheid gigantische nieuwe vermogens bezit en als de dreiging van honger, ziekte en oorlog definitief is geweken, wat moeten we dan met onszelf aanvangen? Wat gaan kantoorruimte huren rotterdam wetenschappers, investeerders, bankiers en presidenten dan de hele dag doen? Gedichten schrijven? Succes kweekt ambitie en onze recente prestaties zetten de mensheid er nu toe aan om nog gewaagdere doelen na te jagen. We hebben ongekende niveaus van rijkdom, gezondheid en harmonie bereikt en gezien ons verleden en onze huidige waarden zullen de volgende doelstellingen van de mensheid waarschijnlijk neerkomen op onsterfelijkheid, geluk en goddelijkheid. Zodra we de sterfte door hongersnood, epidemieën en geweld tot een minimum hebben beperkt, zullen we ons richten op het overwinnen van ouderdom en zelfs de dood. Zodra we mensen hebben gered van uitzichtloze ellende zullen we ernaar gaan streven om ze rond
uit gelukkig te maken. En zodra we de kantoorruimte huren almere mensheid boven het beestachtige niveau van de strijd om te overleven hebben uitgetild, zullen we ons erop gaan toeleggen om mensen te upgraden tot goden en Homo sapiens te veranderen in Homo deus.
De laatste dagen van de dood
In de eenentwintigste eeuw zal de mens waarschijnlijk serieus gaan streven naar onsterfelijkheid. De worsteling tegen ouderdom en dood zal eenvoudigweg een voortzetting zijn van de aloude strijd tegen honger en ziekte en een manifestatie vormen van de opperste waarde van de huidige cultuur: de waarde van het menselijke leven. We krijgen constant te horen dat menselijk leven het heiligste is wat er in het universum bestaat. Iedereen zegt het: leraren op scholen, politici in parlementen, juristen in rechtszalen en acteurs op theaterbühnes. De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens die na de Tweede Wereldoorlog is aangenomen door de VN – en die misschien wel het dichtst bij zoiets als een mondiale grondwet komt – stelt categorisch dat ‘het recht op leven’ de meest fundamentele waarde van de mens is. Aangezien de dood een duidelijke inbreuk op dit recht vormt, is de dood een misdaad tegen de mensheid, waartegen we nietsontziend oorlog moeten voeren.

 

Elke manager staat voor de taak de op hem of haar en op de medewerkers afkomende problemen tot een oplossing te brengen door het nemen van beslissingen. Het analyseren van problemen en het zoeken naar oplossingen zijn daarbij steeds terugkerende activiteiten. Als een organisatie meer producten gaat voeren of meer diensten gaat verrichten zodat het aantal markten toeneemt of de productieprocessen ingewikkelder worden, leidt dit er dikwijls toe dat in een organisatie ook meer ingewikkelde problemen moeten worden opgelost. Het voorbereiden, het uiteindelijk nemen en het kunnen uitvoeren van beslissingen vergt doorgaans het nodige overleg en inspraak. Niet alleen deskundigen uit stafafdelingen zijn hierbij co-working space rotterdam betrokken, maar veelal worden ook (lijn)functionarissen van verschillende niveaus en afdelingen uit de organisatie hierbij betrokken om hun inbreng te geven. Zij krijgen later ook met de uitkomst van beslissingen te maken. Daarbij heeft de ‘lijn’ ook een belangrijke uitvoeringsdeskundigheid. Dit mag niet worden onderschat. Of een beslissing een beoogd doel bereikt, hangt zowel van de kwaliteit als van de mate van acceptatie van de beslissing af. Het is daarom van belang de betrokkenen in de ‘lijn’ ook bij de voorbereiding en het nemen van beslissingen te betrekken. Dit bevordert niet alleen de kwaliteit maar mogelijk ook de mate van acceptatie van de beslissing.
Aan vele beslissingen gaat, afgezien van een wettelijke verplichting tot overleg met de Ondernemingsraad (OR), intern bij de voorbereiding ervan dikwijls veel overleg vooraf, bijvoorbeeld in stafvergaderingen, overleggroepen, (tijdelijke) projectgroepen of (permanente) commissies. In een organisatie kunnen op  co-working space almere verschillende niveaus overleggroepen worden gevormd om voorkomende problemen tot een oplossing te brengen, adviezen uit te brengen en beslissingsmogelijkheden voor te stellen. Deze groepen kunnen, afüankelijk van de aard en omvang van de problematiek, op permanente of op tijdelijke basis worden ingesteld. Het is dus steeds van belang de overlegstructuur te zien in relatie tot de besluitvormingsproblematiek.

Nieuwe taakvervulling voor managers en medewerkers Vaak besteden middle managers een groot gedeelte van hun werktijd aan interne, procedurele zaken, ver verwijderd van de afnemers, leveranciers en distributeurs van het bedrijf. In de nieuwe, platte en slanke bedrijven zijn minder managerfuncties, maar die er zijn vergen meer, vormen een grotere uitdaging, en geven meestal meer voldoening. Van deze managers wordt een breder blikveld verwacht. In tegenstelling hiermee zijn in grote, geïntegreerde concerns de meeste middle managers belast met coördinerende, controlerende en verbindende functies. Zij moeten de geweldige structuren bijeenhouden en ervoor zorgen dat talloos vele stukken en stukjes op tijd in elkaar grijpen. Aan dat soort functies is veel minder behoefte in de netwerksystemen, waar contracten en afspraken in de plaats komen van hiërarchieën. Ook medewerkers in netwerkorganisaties zullen meer van hun werk kunnen verwachten en daaraan meer voldoening ontlenen. In de nieuwe, kortere en minder gecompliceerde structuren kunnen de medewerkers direct zien hoe hun producten of co-working space rotterdam diensten zich in de markt ontwikkelen en zijn daar op die manier direct zelf bij betrokken. Omdat de eerste organisaties waarschijnlijk minder stafmedewerkers en managers zullen hebben, zal van de medewerkers veel meer kennis en kunde worden verwacht, zowel met betrekking tot het werk binnen een steeds complexere technologie als met betrekking tot de ‘zakelijke’ taak van het opbouwen en vasthouden van een brede cliëntenkring.
Zo zullen bijvoorbeeld bedrijven die halffabrikaten en onderdelen leveren niet langer meer een eindeloze reeks van hetzelfde product of dezelfde dienst maken,
maar wisselende reeksen van verschillend type van hoge kwaliteit. Daarvoor is de volledige inzet van elke werknemer nodig met al zijn capaciteiten.
Het denkbeeld dat werknemers meer zichzelf moeten managen en meer betrokken moeten kunnen worden bij de ‘zakelijke’ besluitvorming is niet nieuw (zie hoofdstuk 5 t.e.m. 8). In veel moderne fabrieken en kantoren zorgen vrijwel geheel zichzelf sturende werkgroepen voor hun eigen deadlines en werkverdeling en schakelen de leden naar behoefte snel over naar andere taken. Ook de verantwoordelijkheid voor de kwaliteit en de interne coördinatie ligt bij de groep. De netwerkstructuur versterkt deze trend en brengt meer afwissezelf-management ling met nog meer mogelijkheden voor ‘zelf-management’ en (semi-)autonomie. Verwacht kan worden dat deze trend zich doorzet. Het is zelfs voorstelbaar dat in een flexibele wereld van co-working space almere dynamische netwerken werkteams op tijdelijke basis van het ene bedrijf naar het andere overstappen. In zo’n situatie zal de training en ontwikkeling van de medewerkers zich op hele processen moeten richten, niet slechts op de eigenschappen en bijzonderheden van één enkel deelproces binnen een systeem. Naarmate systemen flexibeler en verder geautomatiseerd zijn, wordt een brede training in de basisaspecten onontbeerlijk.

Het is in mijn opinie niet de sex die twee mensen het sterkst met elkaar verbindt, maar de liefde. En juist dat laatste mis ik sinds Kathleen is vertrokken. De liefde en aantrekkingskracht tussen man en vrouw zijn bijzondere fenomenen. Een man die succesvol is, heeft een speciale aantrekkingskracht op vrouwen. Hij straalt dat op een subtiele wijze uit en praktisch elke vrouw heeft daar voelsprieten voor. Misschien is het een overblijfsel van onze oerdrift, waarbij de kans op voortplanting het grootst is bij de sterke en tijdelijk kantoor huren amsterdam gezonde paren. Hoe het ook zij, in New York hadden de vrouwen bij bosjes aan mijn voeten gelegen, zonder dat ik er enige moeite voor had hoeven doen. Ik kon vrijelijk kiezen uit de mooiste vrouwen van deze metropool. Alleen mijn relatie met Kathleen had me in toom gehouden. De handelaren op Wall Street hebben blijkbaar een sexappeal waar geen mannelijk torso tegenop kan.
De andere kant van de medaille is ook waar; zodra je aan de onderkant van onze samenleving terechtkomt, is de magie verdwenen. Ik heb geen geld en status meer en moet elke maand vechten om geen honger te hoeven lijden. Hoe aantrekkelijk is een man die elke vrijdag zijn boodschappentas bij de voedselhulp vult? De sex-appeal is verdwenen, terwijl ik nog altijd Nick Larson met dezelfde tijdelijk kantoor huren nijmegen persoonlijkheid ben. Er is er geen vrouw te vinden die nog interesse in me heeft. Zelfs
bij bijstandsvrouwen val ik buiten de boot. Ik heb geen geld om naar de kroeg te gaan of om me in te schrijven bij een datingbureau of om het lot enigszins te veranderen. Dus zijn de afgelopen maanden seksloos en zonder genegenheid verlopen. Dat is het droevige lot van een alleenstaande man in de schuldsanering, waar ik me bij neer moet leggen. Ik mis Kathleen als nooit tevoren. Gewoon iemand om ‘s nachts tegenaan te liggen of om je verhaal bij kwijt te kunnen. Het weggaan van Kathleen is een groot gemis in mijn leven.

Het lot moet het wel op Josef hebben gemunt, want zonder dat hij een misstap heeft begaan, is hij toch in de goot geëindigd. Hij slaapt onder de spoorbrug en heeft zijn vaste plaats bij de Koppelpoort op de Kampstraat in Amersfoort. Josef behoort al zolang tot het vaste meubilair van de stad Amersfoort dat de politie hem met rust laat en zijn ongeoorloofde bedelen niet bestraft. De meeste mensen lopen met een grote boog om Josef heen, maar Kathleen vond hem zielig en gaf hem altijd geld voor koffie. We maakten af en toe een praatje en zodoende ken ik hem.
De dag na het lezen van het boek over de Tempeliers loop ik voor het eerst in lange tijd door Amersfoort. De apathie is verdwenen en ik heb geen last meer van depressiviteit. Bij de Koppelpoort kom ik Josef tegen. Hij is een man van middelbare leeftijd, gekleed in voddige kleren en ongeschoren en onverzorgd. Hij zit op een vieze deken met een hond naast zich, die ontstaan moet zijn uit een mengeling van rassen. In een boodschappentas op wieltjes zit zijn totale hebben en houden. Onze blikken kruisen elkaar, ik knik naar hem en ik begin een gesprekje. Ik heb de sterke behoefte om iets goeds voor de wereld te doen en Josef is een willig slachtoffer. “Goedemiddag Josef, hoe staat het ermee?” “Het gaat, meneer.”
“Heb je zin in een kop koffie?” Josef knikt en ik loop verderop naar een café om twee bekers tijdelijk kantoor huren rotterdam koffie te bestellen. Dankbaar neemt Josef de warme kop aan en we genieten van het mooie weer en de koffie. “U ziet er moe uit, meneer.” “Ik heb een zware tijd gehad,” zeg ik. “Mag ik u vragen wat er is meneer?” “Ik ben failliet gegaan en alles is van me afgenomen,” zeg ik. Ik realiseer me dat dit de eerste keer is dat ik dat aan een wildvreemd iemand vertel. Het is een klein stapje dat ik neem in de verwerking van het leed dat me is overkomen. “Dat is mij ook overkomen meneer.” “Vertel eens iets meer over je leven,” vraag ik. “Ik heb er zelf bewust voor gekozen om zwerver te worden.” Ik kijk Josef bedenkelijk aan. Eigen keuze! Wie kiest er nu in hemelsnaam voor het tijdelijk kantoor huren almere bestaan van een zwerver? “Meneer, ik was ooit bibliothecaris bij de bibliotheek aan de Zonnehof.” De verbazing op mijn gezicht wordt groter. “Dat meen je niet.”