Waar zal de mensheid nog meer naar streven? Zullen we tevreden zijn met wat we bereikt hebben, zullen we honger, ziekte en oorlog op een afstand houden en het ecologische evenwicht bewaren? Dat zou wel de verstandigste weg zijn, maar het is niet erg waarschijnlijk dat de mensheid die zal volgen. Mensen zijn zelden tevreden met wat ze al hebben. De meest gebruikelijke reactie van een menselijk wezen dat iets heeft bereikt is niet tevredenheid, maar het verlangen naar meer. Mensen kijken altijd uit naar iets beters, iets groters, iets lekkerders. Als de mensheid gigantische nieuwe vermogens bezit en als de dreiging van honger, ziekte en oorlog definitief is geweken, wat moeten we dan met onszelf aanvangen? Wat gaan kantoorruimte huren rotterdam wetenschappers, investeerders, bankiers en presidenten dan de hele dag doen? Gedichten schrijven? Succes kweekt ambitie en onze recente prestaties zetten de mensheid er nu toe aan om nog gewaagdere doelen na te jagen. We hebben ongekende niveaus van rijkdom, gezondheid en harmonie bereikt en gezien ons verleden en onze huidige waarden zullen de volgende doelstellingen van de mensheid waarschijnlijk neerkomen op onsterfelijkheid, geluk en goddelijkheid. Zodra we de sterfte door hongersnood, epidemieën en geweld tot een minimum hebben beperkt, zullen we ons richten op het overwinnen van ouderdom en zelfs de dood. Zodra we mensen hebben gered van uitzichtloze ellende zullen we ernaar gaan streven om ze rond
uit gelukkig te maken. En zodra we de kantoorruimte huren almere mensheid boven het beestachtige niveau van de strijd om te overleven hebben uitgetild, zullen we ons erop gaan toeleggen om mensen te upgraden tot goden en Homo sapiens te veranderen in Homo deus.
De laatste dagen van de dood
In de eenentwintigste eeuw zal de mens waarschijnlijk serieus gaan streven naar onsterfelijkheid. De worsteling tegen ouderdom en dood zal eenvoudigweg een voortzetting zijn van de aloude strijd tegen honger en ziekte en een manifestatie vormen van de opperste waarde van de huidige cultuur: de waarde van het menselijke leven. We krijgen constant te horen dat menselijk leven het heiligste is wat er in het universum bestaat. Iedereen zegt het: leraren op scholen, politici in parlementen, juristen in rechtszalen en acteurs op theaterbühnes. De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens die na de Tweede Wereldoorlog is aangenomen door de VN – en die misschien wel het dichtst bij zoiets als een mondiale grondwet komt – stelt categorisch dat ‘het recht op leven’ de meest fundamentele waarde van de mens is. Aangezien de dood een duidelijke inbreuk op dit recht vormt, is de dood een misdaad tegen de mensheid, waartegen we nietsontziend oorlog moeten voeren.