Vanuit dit idee beweren evolutionair humanisten dat oorlog heel waardevol en zelfs essentieel is, in tegenstelling tot wat liberale kunstenaars als Otto Dix denken. De film The Third Man speelt in Wenen, vlak na het einde van de Tweede Wereldoorlog. Filmpersonage Harry Lime zegt over het afgelopen conflict: ‘Ach, het was allemaal niet zo erg … In Italië hadden ze in hun dertig jaar onder de Borgia’s volop oorlog, terreur, moord en bloedvergieten, maar ze produceerden wel Michelangelo, Leonardo da Vinci en de renaissance. In Zwitserland hadden ze broederliefde, ze hadden vijfhonderd jaar democratie en vrede, en wat heeft dat opgeleverd? De koekoeksklok.’ Lime zit er in kantoorruimte huren amsterdam bijna alles naast – Zwitserland was waarschijnlijk het meest bloeddorstige hoekje van het vroegmoderne Europa (het voornaamste exportproduct bestond uit huurlingen) en de koekoeksklok is uitgevonden door Duitsers -maar de feiten zijn minder belangrijk dan Limes idee dat oorlog de mensheid tot nieuwe prestaties aanzet. Oorlog geeft de natuurlijke selectie eindelijk de vrije teugel. Het roeit de zwakken uit en beloont hun wredere, ambitieuzere broeders. Oorlog onthult de waarheid over het leven en wekt een verlangen naar macht, glorie en veroveringen op. Nietzsche vatte het samen met uitspraken als ‘oorlog is de school des levens’ en ‘wat me niet doodt, maakt me sterker’. Luitenant Henry Jones uit het Britse leger zei ongeveer hetzelfde. Drie dagen voor zijn dood aan het westelijke front van de Eerste Wereldoorlog stuurde de eenentwintigjarige Jones een brief aan zijn broer, waarin hij zijn oorlogservaringen heel gloedvol omschreef:
Heb je er ooit bij stilgestaan dat oorlog, ondanks alle gruwelen, in elk geval iets groots is? Daarmee bedoel ik dat het kantoorruimte huren nijmegen je met je neus op de werkelijkheid drukt. De dwaze grillen, de zelfzuchtigheid, de luxe en de commerciële trivialiteiten van het leven dat negen tiende van de wereldbevolking in vredestijd leidt, worden in een oorlog vervangen door een primitiviteit die in elk geval eerlijker en uitgesprokener is. Bekijk het eens van deze kant: in vredestijd leid je je eigen kleine leventje, verdiept in trivialiteiten, vol zorgen om je eigen comfort, om geldzaken en dat soort dingen. Je leeft alleen voor jezelf Wat een verachtelijk leventje! Maar in een oorlog is het zelfs als je sneuvelt zo dat je het onvermijdelijke hoogstens een paar jaar versnelt en dan heb je in elk geval het bevredigende gevoel dat je het loodje legt in een poging om je land te helpen. Je hebt in feite een ideaal verwezenlijkt, wat je in het normale leven volgens mij maar heel zelden doet. De reden is dat het gewone leven een commerciële, zelfzuchtige grondslag heeft. Als je verder wilt komen, kan dat niet met schone handen.